در دل جوامع مدرن، کشتارگاه‌ها تبدیل به نمادهایی از بی‌صدایی و فراموشی شده‌اند؛ فضاهایی پنهان، صنعتی، بی‌روح و به‌ظاهر ضروری، که در آن‌ها سالانه میلیاردها حیوان برای تغذیه‌ی انسان‌ها کشته می‌شوند. اما این روند، تنها یک مسئله‌ی مربوط به «غذا» نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از فاجعه‌های اخلاقی، زیست‌محیطی، اجتماعی و انسانی را شامل می‌شود.

در جهانی که به‌طور فزاینده‌ای با بحران‌های اقلیمی، بیماری‌های همه‌گیر، و بحران‌های اخلاقی روبه‌روست، زمان آن فرارسیده که نگاهی دوباره و ژرف‌تر به منشأ بسیاری از این بحران‌ها بیندازیم: صنعت دامداری صنعتی. این صنعت که با هدف تأمین “پروتئین حیوانی” شکل گرفته، امروزه نه تنها تهدیدی برای سلامت انسان‌ها، بلکه یکی از عوامل اصلی تخریب محیط زیست، شکنجه حیوانات، گرسنگی جهانی و پاندمی‌های نوظهور محسوب می‌شود. در این مقاله، به بررسی عمیق خطرات چندوجهی دامداری صنعتی و مصرف محصولات حیوانی می‌پردازیم.

در دنیای امروز، همزمان با افزایش آگاهی درباره سلامت، محیط‌ زیست و اخلاق مصرف، رژیم‌های گیاهخواری و وگان به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین روندهای جهانی تحول در سبک زندگی شناخته می‌شوند. اما با این رشد، موجی از اطلاعات نادرست، سوءتفاهم‌ها و شایعات نیز شکل گرفته است. آیا گیاه‌خواری ضعیف می‌کند؟ وگان بودن خطرناک است؟ گوشت برای مغز ضروری است؟ نکند کودکم آسیب ببیند؟ آیا نمی‌توان بدون لبنیات استخوان سالم داشت؟ این‌ها پرسش‌هایی هستند که ذهن بسیاری را درگیر کرده‌اند.

در دنیای امروز که با بحران‌های زیست‌محیطی، شیوع بیماری‌های مزمن و رنج حیوانات روبه‌رو هستیم، بسیاری از ما به بازاندیشی در سبک زندگی خود رسیده‌ایم. یکی از بنیادی‌ترین این بازاندیشی‌ها، مربوط به چیزی است که هر روز می‌خوریم.