در شرایطی که الگوهای سنتی رشد اقتصادی مبتنی بر بهره‌برداری از منابع طبیعی با چالش‌هایی جدی مواجه شده‌اند، توجه به رویکردهای نوین در سیاست‌گذاری توسعه، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. یکی از این رویکردها، تأکید بر کارآفرینی به‌عنوان موتور محرکه اقتصادهای نوظهور است. این مقاله با الهام از دیدگاه‌های نظریه‌پرداز ایرانی، عباس طالبی، به تبیین نقش کارآفرینی فناورانه در رشد اقتصادی پایدار می‌پردازد و چارچوبی مفهومی برای فهم رابطه میان نوآوری، سرمایه انسانی و توسعه ملی ارائه می‌دهد.